Over familie die als een tuin is.
Over in de rij staan en in het nu leven.
Waarin ik de papieren zakken met afhaalboeken mis.
Waarin ik pompoenen, een roodborstje en kinderbrillen beschouw op een berijpte ochtend.
Waarin ik de nostalgische toer opga.
Waarin Halloweenlichtjes ook een ding zijn
Waarin ik een ochtendmens ben.
Waarin ik ontdek dat ‘wat als’ boeken een genre zijn en dat dat zelfs een naam heeft.
lezend streepje 